ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΕΣ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΕσώΠορτα Τι περιγράφουν οι μύθοι ? Μήπως όλες εκείνες τις ενέργειες που επενεργούν στον άνθρωπο και τον πάνε και τον φέρνουν? Μήπως αποκαλύπτουν κλειδιά και πόρτες μυστικές μέσα μας που μας γυρεύουν? Και αν τα βρούμε τα κλειδιά και αν τις βρούμε και τις πόρτες , μήπως τότε τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μέσα μας, ούτε και μεις? Μήπως τότε όταν οι πόρτες ανοίξουν και η εισροή αυξηθεί η ανάμνηση θα γίνει παρούσα και ο θα χρόνος παύσει?

Πώς συνδέεται η Μνήμη με τη Συνείδηση? Γιατί έχουμε ξεχάσει από πού ερχόμαστε και δεν έχουμε ιδέα που πάμε? Από πότε ο άνθρωπος ξεχνάει και γιατί ? Ερωτήματα που χρειάζεται να ψάξουμε με ανοιχτή σκέψη Ας αυτοελεγχθούμε τι έχουμε ξεχάσει στ αλήθεια, τι θυμόμαστε κ γιατί? Αν δεν αγοράζαμε ότι μας πούλαγαν για αλήθεια , τι θα γινόταν ? Η μνήμη που χάνεται που πάει ? Τι κάνουμε ακριβώς εδώ πάνω σ αυτό το πλανήτη? Αφήνω εδώ κάποια ερωτήματα που για μένα δεν έχουν αυτονόητες απαντήσεις κ γι αυτό τις αναζητώ

Τί θα γινόταν λοιπόν αν πέθαινε ο πόνος και ο φόβος? Τί θα γινόταν αν οτι συντηρούσε τη μιζέρια της ζωής απλά πέθαινε? Τότε κάτι άλλο θα επιτρέπαμε να γεννηθεί, κάτι άλλο πιο αληθινό και ουσιαστικό. Τότε, ίσως τότε να ζούσαμε αληθινά... Αν η αγωνία της σουσουράδας σε εκφράζει ή αν η απάντηση του μάγου σε αλλάζει, μείνε στο κανάλι .

Το πέρασμα ήταν στενό δεν χωρούσες

αν δεν είχες αφαιρέσει κάποια δεινά.

Χωρούσε αυτός που θα είχε καταφέρει να πετάξει από πάνω του την απληστία, την απερισκεψία, την αλαζονεία , την λαγνεία, την εξάρτηση, την προσμονή

Μπορούσε να περάσει μόνο αυτός που μπορούσε να δει την λύπη στο βάθος των ωκεανών

Δίπλα στο βράχο της ζωής της , χωμένη μέσα στο μωβ φόρεμά της, ακουμπούσε με ευγένεια το βλέμμα της στο σπόρο που καθόταν στην ποδιά της Τον ζέσταινε με την ανάσα της , του ψιθύριζε ιστορίες Αυτός κοιμόταν για τα καλά μέσα στο κουκούλι του Ένας γλυκός ύπνος κράταγε το μικρό σπόρο