Η ρωγμή

Το πέρασμα ήταν στενό δεν χωρούσες

αν δεν είχες αφαιρέσει κάποια δεινά.

Χωρούσε αυτός που θα είχε καταφέρει να πετάξει από πάνω του την απληστία, την απερισκεψία, την αλαζονεία , την λαγνεία, την εξάρτηση, την προσμονή

Μπορούσε να περάσει μόνο αυτός που μπορούσε να δει την λύπη στο βάθος των ωκεανών

Ο Άστραπον περπατούσε στα νύχια πάνω στην παγωμένη λίμνη

Η λίμνη των φόβων που ήταν εκεί αμίλητη αιώνες

Όποιος βάδιζε πάνω της έπρεπε να μπορεί να δει στο βυθός της το βάθος του και να αντέξει την αναμέτρηση ,

να αντέξει το ξεπάγωνα ,

να αντέξει την αντανάκλαση της απάτης

Μια πέτρα πέφτει από τον ουρανό πάνω στην παγωμένη λίμνη και κινεί την απαστράπτουσα παγωμάρα

Μια ρωγμή ανελέητη ανοίγει , μα κανείς δεν μπορεί να δει,

μόνο εκείνος που είναι ελεύθερος να πεθάνει

Ο Άστραπον πέφτει στα γόνατα της μικρότητας του,

η ρωγμή γίνεται ένα μικρό πέρασμα

Ανελέητα αιχμηρή τον πονάει αυτή η ρωγμή,

μα δεν μπορεί να δει τίποτα

Μια ακόμη πέτρα συναντά την λίμνη και η ρωγμή ανοίγει ένα πέρασμα

στη μνήμη ή στη λήθη

Μια βουή γιγάντια σα στόμα που ανοίγει πεινασμένο βροντά ,

Βρυχάται, αναζητά τις λέξεις , μα δε μιλά δεν έχει φωνή μόνο βροντή

Και ξανά σιωπή εκκωφαντική , μικρή αλλά πλατιά,

ισχυρή κάνει τον Άστραπον να μη μπορεί να κινηθεί

Τα χέρια ακουμπάνε τον πάγο και πάγος γίνονται ,

η βροντή ξανά, ανοίγει και άλλο τη ρωγμή , μα εκείνος δεν μπορεί να δει

Η λίμνη αρχίζει, μια κίνηση κυκλική περιστροφική αργή , ρουφηχτική

Βήματα μικρά σχεδόν ανύπαρκτα κρατάνε ,

τον κρατάνε στην επιφάνεια του πάγου

Κινήσεις αργές μικρές λεπτές αδιόρατες

Μια δίνη έρχεται από κάτω,

μα δεν μπορεί να δει, τον έλκει, όχι αυτή η έλξη, δεν την θέλει τη θυμάται

Δεν μπορεί να ξεφύγει είναι παγιδευμένος στον πάγο, στη δίνη, στη ρωγμή

Δεν τον αφήνει η παγωνιά , ο ουρανός , η λίμνη , δεν θα περάσει θα τον κρατήσει η έλξη

Δεν θα περάσει, δεν έχει αρετές δεν ανέπτυξε τίποτα ξεχάσθηκε πάνω στη λίμνη , στην ακροβασία στην ένταση , στον φόβο , δεν θα περάσει όλοι το θέλουν αλλά γιατί ?

Ο αγώνας του μεγάλος, στενό το πέρασμα μεγάλη η ένταση , μικρό το κράτημα.

Ο πάγος δεν βοηθούσε, τα γόνατα μάτωσαν από λύπη , τα χέρια πάγωσαν από την απόσταση δεν ήξερε για το πέρασμα, δεν είχε ακούσει

Ψίθυροι σα ψύλλοι χύθηκαν πάνω του , τινάζονταν με προσοχή όσο μπορούσε τον τσίμπαγαν , τον μάτωναν

Γονατιστός, παγωμένος, ανίκανος να βοηθηθεί

η δίνη τον κινεί όχι η θέληση,

η ρωγμή τον περιμένει αλλά δεν περνά δεν είναι πουθενά ,

δεν έχει κανέναν, ούτε θεό , ούτε άνθρωπο, ανημπόρια

Κύμα βαθύ υψώνεται από μέσα ,

από το βάθος της ρωγμής της μνήμης ,

κύμα βαρύ παλιό άχρονο να θερίσει να πνίξει να λιώσει τη λίμνη,

να καθαρίσει, να ισορροπήσει, να ξεπαγώσει

Ο ‘Αστραπον δεν έχει τίποτα πια να θυμηθεί , δεν μπορεί να σωθεί δεν αντέχει να σωθεί, δεν θυμάται κανέναν , κανέναν πρόγονο, κανέναν γονιό, κανέναν φίλο ή εχθρό κοιτά τη ρωγμή μα δεν μπορεί αν δεν πεθάνει, δεν μπορεί αν δεν δει

Το κύμα του βυθού τινάχτηκε σα σεντόνι και έδωσε ένα σήμα απρόσμενο, καθαρτικό της απάτης

Η λίμνη αγρίεψε, η περιστροφή έγινε πιο ελκτική , ο πάγος αυξήθηκε

Ο Άστραπον έγειρε πάνω στη αδυναμία με εμπιστοσύνη άγνωστη , κενή απροσδόκητη, σιωπηλή, μόνη

Το κύμα έδωσε παλμό από μέσα , να σταθεί στο χάος , αβοήθητος , μόνος , ξένος, απέλπιδος, μα να σταθεί

Το είδωλο έσπασε , η λίμνη έσπασε . η λύπη χύθηκε, η μνήμη ξύπνησε

Ο ουρανός διαμαρτυρήθηκε η ρωγμή άνοιξε

Ο νάρκισσος έσπασε το είδωλο, βρήκε το πέρασμα

το είδωλο Πέθανε

===============

Κάνε δωρεάν την Εγγραφή σου στο Κανάλι μας

ΕΔΩ: bit.ly/2H8jWh2

και ενημερώσου με νέα Βίντεο

Κάνει Καλό στην Καρδιά σου